Ingezonden stuk
Een verhaal van een lotgenoot, voor lotgenoten
Een aantal jaar geleden werd bij mij de diagnose HSV gesteld, het herpesvirus zoals we het allemaal kennen. Zoals ze zeggen, een ongeluk zit in een klein hoekje.
Via een datingapp had ik een leuke jongen leren kennen en zo nu en dan spraken we af. Beiden met de intentie om het af en toe ‘gezellig’ te hebben, verder no strings attached. Omdat wij vaste sekspartners waren, vonden we het niet nodig om bescherming te gebruiken. Wat kon er immers gebeuren? Na een aantal maanden kregen wij beide klachten. Ik denk dat ik namens ons allemaal spreek als ik zeg dat het gevoel wat ik toen daar beneden had, één van de pijnlijkste dagen van mijn leven was. Dat branderige gevoel samen met de paniek wat het kon zijn. Ik maakte een afspraak bij de dokter en hij bevestigde waar ik al bang voor was: herpes. Ik wist daar eigenlijk nog helemaal niet veel vanaf, behalve dat het nooit meer weg zou gaan. Toen ik daar lag, moest ik huilen. De dokter troostte mij door te zeggen dat het niet zo erg was maar daar was ik het niet mee eens. Ik kreeg medicatie mee voor de pijn en gelukkig nam de pijn dan ook snel af. Het gevoel wat ik erbij had verdween alleen niet. Ik voelde mij nu anders dan anderen en ik dacht dat ik als enige met dit geheim moest leven. Ik had niet het idee dat hierover kon praten met iemand. Dagenlang, wekenlang voelde ik mij neerslachtig en voelde ik constant de angst dat ‘het’ terug zou komen.
Ik zou niet zijn wie ik ben als ik niet vond dat ik hier iets mee moest doen. In dit digitale tijdperk moest er toch meer informatie zijn? Ik wilde erover praten met anderen en mij niet meer alleen voelen. Ik wilde nieuwe mensen ontmoeten maar was te bang om aan iemand te vertellen dat ik herpes heb. Zo ben ik op internet gaan rondneuzen om te kijken wat er allemaal over dit onderwerp te vinden is. Voornamelijk zag ik alleen maar websites met medische informatie en die kwamen allemaal op hetzelfde neer. Maar ik was niet op zoek naar medische informatie, ik was op zoek naar sociale informatie, sociale ondersteuning. Hoe moest ik na deze diagnose verder met mijn leven? Ik vond een aantal platformen op sociale media en natuurlijk deze site en het bijbehorende forum. Ook was er in sommige tijdschriften een artikel aan dit onderwerp besteed, maar ik miste één overzichtelijk en duidelijk platform waar alles te vinden was waar ik op dat moment behoefte aan had: praten met anderen en ontmoeten van nieuwe mensen. Ik had wel een datingapp gevonden voor onze ‘doelgroep’, die onder de meeste van ons wellicht bekend is, maar die was meer gericht op een ander continent. Toen ik de app downloadde, kreeg ik nauwelijks resultaten van mensen in Nederland. Ook vond ik de abonnementen die werden aangeboden erg duur.
